1 مقدمه

مراكز آموزش­وپرورش دوران اوليه كودكي ،امروزه مورد توجه فراوان محققان وصاحب­نظران قرارگرفته است وتلاش براي افزايش سطح كيفي خدمات وبرنامه­هاي اين مراكز در سالهاي دهه نود ميلادي به صورت يك شعارمطرح شده است(بينت وفاركوهار 2002)

اسناد ارائه شده توسط نشريه سال جهاني كودك (1979) گزارشات متعددسازمان يونسكو وشوراي اروپا نشان مي­دهدتوجه به آموزش­وپرورش كودكان درسنين قبل از دبستان ازاوايل سالهاي دهه شصت ميلادي به طورثابتي درحال رشد بوده است. افزايش چشمگير رقم مادران شاغل،درنتيجه حضورگسترده كودكان آنها دربرنامه­هاي مراقبت گروهي خارج ازخانه بهبود گسترش بهداشت كودك همراه با توجه بيشتر به جنبه­هاي رشد عقلاني واجتماعي كودكان، آگاهي ازنقش اساسي تجربيات دوران اوليه كودكي وتأثيرات پايدارآن برتمامي جنبه­هاي رشد ويادگيري ازجمله دلايل اساسي اين امرشناخته شده اند.(كاتز وموهانتي 1985)

آموزش­وپرورش پيش ازدبستان عبارت است از آموزشي كه اززمان تولد آغاز وتا شروع اولين كلاس رسمي دبستان درپايان ششمين سال زندگي كودك ادامه مي­يابد، يرا درچنين سالهايي كودكان يكي از مراحل مهم وحساس زندگي خودرا ازجهات شخصيتي،اجتماعي­وآموزشي پشت­سرمي­گذارند. تحقيقات گسترده علمي ثابت كرده­اند كه 6­سال اول زندگي ازلحاظ رشد هوش­وشكل­گيري شخصيت ، دوراني سرنوشت ساز است وبه همين لحاظ ازاهميت بسياري برخوردار مي باشد.(به نقل از اسحاق نيا1373)